Kendime bir çok soru sorduğum günlerden birindeyim yine. Herşey ama herşey tek soru benim için ... Nedenn???

Neden bu kadar mutsuzum?

Bu kadar güvensizlikle birlikte neden yakınımda görünenlere koşulsuz şartsız bu kadar güveniyorum?

Annem neden hiç sevmedi beni?

Babam neden bu kadar çok içiyor hala?

Ben bu bloğu neden açtım???

Amacım ne yani !!!

Düşündüm...

düşündümm...

ve düşündüm.

Sanırım bişeyler paylaşabilceğim kimsem olmadığı için hepsi.

Günlük tutmak istiyorum ama

o günlük bana cevap da versin istiyorum.

Dalga geçeriz ya hep, senin çocukluğuna inmek lazım diye.

Bence bende gerçekten bu lazım.

Bugün mesela, ağır depresyondaydım. İntiharı düşündüm uzun uzun.

Sonra düşündüm  nasıl bir bilinçaltı bu?

Nerden geliyor bu ölme ihtiyacı ???

Ve çocukluğumdan bir kare canlandı gözümde.

Annem bu yaşıma kadar hiç kızım deyip sarılıp öpmemiştir beni.

Çocukluğum onun beddua ve hakaretlerini dinleyerek geçti.

Bana ilk orospu dediği gün sekiz yaşımdaydım ve bütün suçum arkadaşımın saçıma 

toprak atmış olmasıydı. Hayata sanırım o gün küstüm ben. Kardeşlerimi alıp biyerlere gitmişti.

Evde yalnızdım ve kendimden nefret ediyordum.

Annem beni sevmiyor, ben çok gereksiz, baş belası yaramaz, beş para etmez im idi o anki hissim ve 

başıma poşet geçirip kalbimin atışını değiştirecek kadar öyle kalmıştım. 

Poşetteki oksijen bitiiğinde, boyunuma kulplarından sıkıca bağladığım poşeti açamayıp gerçekten ölüyordum neredeyse.

Çok mutsuzdum çokkk...

Dedim ya hafıza kaybım var diye.

Parça parça yazarsam aklıma geldikçe bir şeyleri, belki de artık bir geçmiş toparlayabileceğim kafamda.

Kendimi tanımıyorum,

Tanımak istiyorum.

Herkese iyi geceler.

Blog ismimden de anlaşılacağı üzere ben, Gönül Demir. Kendimi nasıl tanıtabilirim diye düşünüyorum ve aslında bende kendimi tanımadığımı farkediyorum. Hayatımda bir kısmı kayıp, bir kısmı parça pinçik hatıralardan oluşan tam 5 yılım var. Film sahnesi gibi geliyordur okurken ama gerçek. Nasıl kayıp oldular ilerleyen bölümlerde nasılsa anlatırım. Kimseyle konuşamadıklarımı, konuşmak isteyip de anlatamadıklarımı yazmayı planlıyorum ama duygularım konusunda o kadar cesur muyum ya da herşeyin doğrusu anlatılır mı??? İşte tam da burada kafam biraz karışık. Neyse...

Bugünlük bu kadar kafi ;)

Kalın sağlıcakla...

Yeni blog'umuz bugün oluşturuldu. Buraya odaklanın ve sizi bilgilendirmek için çalışalım. RSS feed sayesinde, bu blogda yeni mesajları okuyabilirsiniz.